มีแบบสอบถามเรื่องทัศนคติของคนทำงานอันหนึ่ง เขาถามว่า
การทำงานของลูกน้องที่ดีควรให้น้ำหนักอันใหนมากกว่ากัน
ระหว่าง ผลลัพธ์และวิธีการ คนส่วนใหญ่จะตอบข้อ1 ผลลัพธ์
แต่คำเฉลยคือควรใส่ใจวิธีการมากกว่าผลลัพธ์ สมมุติว่าถ้าผล
ลัพธ์ที่เราต้องการคือการให้อาหารปลาอโรวน่าตัวโปรด โดยการ
ใช้หนังยางไปไล่ยิงจิ้งจกแล้วเอามันโยนใส่ตู้ปลาเพื่อเป็นอาหาร
ถามว่าได้ให้อาหารสัตว์จริงมั๊ย จริงครับ ผลลัพธ์สำเร็จสมประสงค์
แต่วิธีการนี่เหี้ยมโหดมาก ถ้าผลลัพธ์คือการมีเงินทองเยอะๆ เพราะ
คิดว่าความรวยทำให้ทุกอย่างในชีวิตสำเร็จได้ มีชื่อเสียง หน้าตา
ทัดเทียมผู้อื่น แต่วิธีการคือ หาเงินโดยการค้ายา ค้ามนุษย์ โกงเงิน
วัด เบียดบังเงินหลวงที่ใช้เลี้ยงเราและพ่อแม่มา จนลืมไปว่าการรวย
ด้วยวิธีชั่วๆมันไม่ได้ทำให้เราสุขจริงแต่มันจะพาเราลงเหวมากกว่า
กิเลสคือความอยากมันจะพาเราวิ่งๆๆๆๆๆไปอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
เหมือนน้ำี่ที่ไม่เคยเ็ต็มแก้ว ความอยากทำให้แก้วน้ำโตขึ้นเรื่อยๆ ไม่รู้จัก
จบสิ้น แค่ถ้าเราบอกว่าพอ ใจก็สบายแล้ว แต่ถ้าใจของเราไม่เคยหยุด
ยังไม่รู้จักละ เลิก ปล่อยวางเสีย ยังไม่รู้จักบังคับใจ ปล่อยให้ใจไหลไป
ตามความคิดโดยไม่มีสติ เคยใหมอยู่ดีๆเกิดอยากกินอาหารเจ้าร้านดัง
ที่เขาร่ำลือกันว่าอร่อย ไม่ว่าไกลแค่ใหน เราก็ดั้นด้นไปกินจนได้ แค่คิด
อะไรขึ้นมาต้องทำตามนั้น แล้วถ้ามันไม่ใช่แค่เรื่องอาหารหละ่ ถ้าเป็น
คนรัก ของรักของคนอื่น ข้าวของของคนอื่น ถ้าเราเกิดอยากได้แล้วทำ
ตามที่เราอยาก ก็ต้องไปแย่งเขามา ไปโกงเขามา แล้วก็อ้างกับตัวเอง
ว่า ก็เราอยากมี เหมือนคนอื่นบ้าง
กลับมาที่เรื่องผลลัพธ์และวิธีการดีกว่า เพราะใกล้จะแข่งกีฬาสีภายใน
กันแล้ว คิดว่าทุกสีก็คงมีผลลัพธ์เหมือนๆกัน คือเป็นผู้ชนะ แต่อยากฝากให้
ทุกสีช่วยกันคำนึงถึง วิธีการด้วย อยากให้ทุกคนมองในเรื่องที่เราทำ
กันว่า มันเป็นเรื่องกีฬา ที่ต้องมีแพ้มีชนะ ต้องมีความเห็นอกเห็นใจกัน รู้จัก
การให้อภัย ขอโทษกัน และต้องเคารพกติกา ก็จะทำให้การแข่งขันของ
พวกเราบรรลุวัตถุประสงค์ ถ้าเห็นใครทำไม่ดี เราก็ต้องไม่เอาความไม่ดี
ไปชนะความไม่ดี เวลาที่มีใครทำอะไรแล้วเราไม่ชอบ วิธีหนึ่งที่ดีที่สุด
ในการตอบสนองก็คือ อย่าทำอย่างนั้นเสียเอง...
สุขสันต์วันที่ีมือของผู้ให้ย่อมอยู่สูงกว่ามือของผู้รับ
การทำงานของลูกน้องที่ดีควรให้น้ำหนักอันใหนมากกว่ากัน
ระหว่าง ผลลัพธ์และวิธีการ คนส่วนใหญ่จะตอบข้อ1 ผลลัพธ์
แต่คำเฉลยคือควรใส่ใจวิธีการมากกว่าผลลัพธ์ สมมุติว่าถ้าผล
ลัพธ์ที่เราต้องการคือการให้อาหารปลาอโรวน่าตัวโปรด โดยการ
ใช้หนังยางไปไล่ยิงจิ้งจกแล้วเอามันโยนใส่ตู้ปลาเพื่อเป็นอาหาร
ถามว่าได้ให้อาหารสัตว์จริงมั๊ย จริงครับ ผลลัพธ์สำเร็จสมประสงค์
แต่วิธีการนี่เหี้ยมโหดมาก ถ้าผลลัพธ์คือการมีเงินทองเยอะๆ เพราะ
คิดว่าความรวยทำให้ทุกอย่างในชีวิตสำเร็จได้ มีชื่อเสียง หน้าตา
ทัดเทียมผู้อื่น แต่วิธีการคือ หาเงินโดยการค้ายา ค้ามนุษย์ โกงเงิน
วัด เบียดบังเงินหลวงที่ใช้เลี้ยงเราและพ่อแม่มา จนลืมไปว่าการรวย
ด้วยวิธีชั่วๆมันไม่ได้ทำให้เราสุขจริงแต่มันจะพาเราลงเหวมากกว่า
กิเลสคือความอยากมันจะพาเราวิ่งๆๆๆๆๆไปอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
เหมือนน้ำี่ที่ไม่เคยเ็ต็มแก้ว ความอยากทำให้แก้วน้ำโตขึ้นเรื่อยๆ ไม่รู้จัก
จบสิ้น แค่ถ้าเราบอกว่าพอ ใจก็สบายแล้ว แต่ถ้าใจของเราไม่เคยหยุด
ยังไม่รู้จักละ เลิก ปล่อยวางเสีย ยังไม่รู้จักบังคับใจ ปล่อยให้ใจไหลไป
ตามความคิดโดยไม่มีสติ เคยใหมอยู่ดีๆเกิดอยากกินอาหารเจ้าร้านดัง
ที่เขาร่ำลือกันว่าอร่อย ไม่ว่าไกลแค่ใหน เราก็ดั้นด้นไปกินจนได้ แค่คิด
อะไรขึ้นมาต้องทำตามนั้น แล้วถ้ามันไม่ใช่แค่เรื่องอาหารหละ่ ถ้าเป็น
คนรัก ของรักของคนอื่น ข้าวของของคนอื่น ถ้าเราเกิดอยากได้แล้วทำ
ตามที่เราอยาก ก็ต้องไปแย่งเขามา ไปโกงเขามา แล้วก็อ้างกับตัวเอง
ว่า ก็เราอยากมี เหมือนคนอื่นบ้าง
กลับมาที่เรื่องผลลัพธ์และวิธีการดีกว่า เพราะใกล้จะแข่งกีฬาสีภายใน
กันแล้ว คิดว่าทุกสีก็คงมีผลลัพธ์เหมือนๆกัน คือเป็นผู้ชนะ แต่อยากฝากให้
ทุกสีช่วยกันคำนึงถึง วิธีการด้วย อยากให้ทุกคนมองในเรื่องที่เราทำ
กันว่า มันเป็นเรื่องกีฬา ที่ต้องมีแพ้มีชนะ ต้องมีความเห็นอกเห็นใจกัน รู้จัก
การให้อภัย ขอโทษกัน และต้องเคารพกติกา ก็จะทำให้การแข่งขันของ
พวกเราบรรลุวัตถุประสงค์ ถ้าเห็นใครทำไม่ดี เราก็ต้องไม่เอาความไม่ดี
ไปชนะความไม่ดี เวลาที่มีใครทำอะไรแล้วเราไม่ชอบ วิธีหนึ่งที่ดีที่สุด
ในการตอบสนองก็คือ อย่าทำอย่างนั้นเสียเอง...
สุขสันต์วันที่ีมือของผู้ให้ย่อมอยู่สูงกว่ามือของผู้รับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น